Η εταιρεία που έκανε διάσημα τα πουφ στην Ελλάδα υλοποιεί τα τελευταία χρόνια, έργα του αρχιτέκτονα Ανδρέα Αγγελιδάκη, με δικό της αφρώδες υλικό.
Η μαλακή αρχιτεκτονική της poofomania (soft architecture) είναι ένας όρος που αναφέρεται σε ποιότητες υλικών και σε νέες προσεγγίσεις στο ντιζάιν που ξεκίνησαν τις δεκαετίες 1960 και 1970. Σε αυτές τις προσεγγίσεις ο νομαδισμός, η αναρχία, η ατομικότητα πήραν σάρκα και οστά. Επομένως, ο ορισμός επεκτάθηκε και στις ιδέες.
Ο Ανδρέας Αγγελιδάκης αυτοπροσδιορίζεται ως ένας αρχιτέκτονας που δεν χτίζει. Σχεδιάζει με εικαστικούς όρους. Η έννοια “soft architecture” υπάρχει σε πολλά έργα του που είναι διαθεματικά. Μάλιστα, δανείζονται στοιχεία από τις τέχνες, την αρχιτεκτονική, το internet κ.ά. Η εταιρεία Poofomania εδώ και χρόνια είναι συνεργός του και εμπλουτίζει τα installations με το αφρώδες υλικό της. Η συνεργασία τους συνεχίζεται και αναμένεται να δούμε καινούρια πράγματα.
Ενδεικτικά, δημιουργίες από τη συνεργασία Poofomania x Ανδρέας Αγγελιδάκης, που φιλοξενήθηκαν σε μεγάλα μουσεία διεθνώς είναι οι εξής:
1. Kion
Αρχαίους κίονες απεικονίζει το Kion. Είναι καλυμμένοι με ταπετσαρία από ψηφιακό εκτυπωτή και εκτέθηκαν, μεταξύ άλλων, στην αίθουσα τέχνης The Hole στη Νέα Υόρκη το 2020. Καθένας από αυτούς λειτουργεί ως κάθισμα, γλυπτό κ.ά. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο δημιουργός ανοίγει διάλογο με τον πολιτισμό και την ιστορία. Το συνθετικό αφρώδες υλικό των κιόνων είναι της Poofomania.
2. Demos
Μπορεί το installation Demos να παραπέμπει στο λαό και τη συνέλευση της δημοκρατικής Αθήνας του 5ου αιώνα, αλλά η έμπνευση ήρθε από αλλού: τους σχηματισμούς των βράχων στις περιοχές των αυτόχθονων της Αυστραλίας. Συγκεκριμένα, η όψη που έχουν τα κομμάτια μοιάζει με το πέτρωμα του ψαμμίτη που βρίσκεται σε αφθονία στις περιοχές των γηγενών. Τα 50 κομμάτια από μαλακό αφρώδες υλικό της Poofomania αποκτούν διαφορετική χρήση, ανάλογα με τη διάταξη. Λειτουργούν ως κάθισμα, σκηνή, τοίχος, μνημείο ή ακόμα ερείπιο.
Επιπλέον, η δημιουργία Demos του Αγγελιδάκη είναι ανοιχτή σε διαφορετικές ερμηνείες: τη Δημοκρατία σε πτώση, το ανθρώπινο σώμα, τον παγκόσμιο ιστό, την έλλειψη πόρων στον πλανήτη. Το Demos παρουσιάστηκε στο πλαίσιο της Documenta το 2017 στην Αθήνα, στο μουσείο του πανεπιστημίου University of Queensland στην Αυστραλία το 2020 κ.α.
3. Logos
Φράσεις καλλιτεχνών και διανοούμενων που εμπνεύστηκαν το πρόγραμμα Parliament of Bodies για το νορβηγικό κοινοβούλιο κοσμούν το έργο Logos. Ορισμένες ανήκουν στην καλλιτέχνη Johanna Hevda,την ψυχολόγο María Galindo, τη συγγραφέα και σκηνοθέτη Virginie Despentes. Ακόμα, στον συγγραφέα Pedro Lemebel, τον καθηγητή Jack Halberstam, τη συγγραφέα και ακτιβίστρια Audre Lorde κ.ά. H ιδιαίτερη αυτή… lοgoland συναρμολογείται με διαφορετικούς τρόπους και δημιουργεί πλατφόρμες για ομιλίες, δράσεις κ.ά.
Info: Poofomania
